Wersja kombi Polskiego Fiata 125p (później FSO 125p) pojawiła się w roku 1972 jako następca Warszawy 223/224K. Na bazie tego samochodu zbudowano sanitarkę przeznaczoną dla służby zdrowia, która miała premierę pod koniec tego samego roku. Samochód od początku nie wzbudził zachwytu personelu medycznego – nosze były krótsze niż te w Warszawie kombi, przestrzeni z tyłu też było znacznie mniej. Do tego z tyłu, obok pacjenta, mógł siedzieć tylko lekarz. Inżynierowie w FSO oczywiście zdawali sobie sprawę z tych niedogodności, ale na dobrą sprawę nie było alternatywy – innego auta osobowego, na którym można było zbudować sanitarkę, po prostu w PRL nie produkowano. Co prawda użytkowane były równocześnie większe i bardziej paliwożerne Nysy, jednak te służyły głównie jako karetki reanimacyjne, w których istniała potrzeba przewożenia większej ilości sprzętu medycznego.
Od zwykłego 125p kombi sanitarka różniła się kilkoma detalami. Pierwszą i najbardziej rzucającą się w oczy rzeczą była charakterystyczna, niebiesko-zielona tapicerka, której nie stosowano w wersjach cywilnych. Tylne szyby zostały częściowo zmatowione. W tylnej części dachu sanitarki posiadały dodatkowy wywietrznik. Miska olejowa została osłonięta zdublowanymi „saniami”. Żadnych modyfikacji nie przechodziły za to silnik, zawieszenie czy most, dlatego samochód jeździł mniej więcej tak, jak wersja cywilna.
Prezentowany model to miniatura w skali 1:43 wyprodukowana przez firmę DeAgostini i wydana w polskiej serii modeli „Kultowe Auta PRL-u” jako jedno z wydań specjalnych. Model nie posiada otwieranych elementów.
