GAZ-69 to samochód terenowy, produkowany w latach 1952-1972. Auto do 1955 produkowane było w zakładach GAZ w Gorkim, a następnie w zakładach UAZ w Uljanowsku (jako UAZ-69). Samochód dostępny był jako dwu- lub czterodrzwiowa terenówka z nadwoziem otartym, manualną skrzynią biegów oraz napędem tylnym (z dołączanym przodem). Początkowo samochód oferowany był z dolnozaworowym silnikiem M-20 (znanym z Pobiedy czy Warszawy), a następnie z górnozaworową jednostką M-21 z Wołgi. Był podstawowym lekkim samochodem terenowym w wojskach i służbach bloku państw socjalistycznych oraz innych będących w gospodarczej lub wojskowej sferze wpływów ZSRR. Następcą popularnego „gazika” został UAZ 469.
PMG-20 stanowił modyfikację modelu GAZ-69 przeznaczoną do użytku w straży pożarnej. Pojazd na wyposażeniu posiadał motopompę przystosowaną do pobierania wody z hydrantów oraz zbiorników otwartych o wydajności 20 l/s. Na dachu zainstalowano rurową konstrukcję do przewozu drabiny oraz odcinków węży gaśniczych, a także dodatkowe oświetlenie. Po lewej stronie maski dodano także lampę typu „szperacz”. PMG-20 produkowany był w latach 1959-1966. Załogę pojazdu stanowiło trzech strażaków.
Yunosheskaya dobrovol’naya pozharnaya druzhina była młodzieżową, ochotniczą strażą pożarną, funkcjonującą na terenie ZSRR od 1957. Takie jednostki zajmowały się głównie ochroną przeciwpożarową, organizowały komunikację przy dużych pożarach, zabezpieczały mienie poszkodowanych oraz udzielały im pierwszej pomocy. Do młodzieżowej straży w ZSRR mógł należeć każdy chętny w wieku od 10 do 16 lat.
Prezentowany model to miniatura w skali 1:43 wyprodukowana przez firmę DeAgostini i wydana w rosyjskiej serii modeli „Автомобиль на службе” (Automobil na służbie). Model ukazał się w niej jako numer 3. Nie posiada on otwieranych elementów. Do modelu dołożyłem własnoręcznie wykonane, radzieckie tablice rejestracyjne.
